

Murowane
domy, przejeżdżające samochody i oczywiście sąsiedzka społeczność. Dziś jest to
dla nas normalny obraz wsi, nie ma w nim nic wyjątkowego. Aż trudno wyobrazić
sobie, że początki Kopanina wyglądały zgoła inaczej.
Otóż,
pierwsze ślady osady odkryte przez archeologów dowodzą, że to miejsce pamięta
mieszkańców jeszcze z czasów epoki brązu, o czym świadczą znalezione artefakty.
Trudno zatem zestawiać dwa tak odmienne obrazy jednego miejsca, prawda?
Obecnie znana nam miejscowość została założona przez menonitów i trwa aż do dziś. Znajdują się w niej nie tylko miejsca, które zbierają wokół siebie zainteresowanych, ale i kręgi inicjatyw społecznych, dzięki którym Kopanino wciąż może się rozwijać i dostosowywać do aktualnych potrzeb mieszkańców.
Jednym z najważniejszych
miejsc początków wsi była szkoła ewangelicka. Założona w 1815 roku skupiała
dzieci nie tylko z Kopanina, ale i z pobliskich wsi: Obór, Grabowca czy Nowej
Wsi. To tam najczęściej dochodziło do spotkań. Jedna izba lekcyjna gromadziła
aż 50 uczniów w różnym wieku, głównie wyznania ewangelickiego, ale też i
katolickiego. Zajęcia prowadził natomiast jeden nauczyciel – wówczas Hugo
Boenisch, który był oceniany jako człowiek oszczędny i dobry.
W późniejszych latach Kopanino znacznie się rozbudowało, dane z 1868 roku podają, że we wsi było już 59 budynków.



Kilkanaście lat później, w
1882 roku zbudowano młyn wiatrowy. Była to trwała, drewniana konstrukcja, zwana
„koźlakiem”, z której można było korzystać aż do 1947 roku, przez cały ten czas
młyn służył mieszkańcom do przemiału zboża na śrutę.
Wspaniałym
okazem bujnej przyrody są potężne dęby, świadczące o dawnych czasach. Ich obwód
liczy nawet do 3 metrów, jednak to nie one początkowo zachwycały mieszkańców.
Wcześniej, większość terenu zajmowały wierzby, które były charakterystyczne dla
wsi olęderskich. Z wierzb wytwarzano produkty wikliniarskie, służyły jako opał,
ale również osuszały teren. Z czasem krajobraz przejęły dęby, które możemy
podziwiać do dziś, spacerując Aleją Dębów. Wśród nich jest również pomnik
przyrody.
Jednym z najważniejszych
miejsc we wsi jest Grota Matki Bożej. To tam zbierają się mieszkańcy na wspólną
modlitwę, w szczególności na nabożeństwa majowe. Grota została wybudowana przez
Pana Sołtysa Wikiera, w czym pomagali mu sąsiedzi m.in. pan Wszelak, pan
Torkowski, pan Komilibio i pan Zarembski.
Figura została poświęcona 1
maja 2007 roku, odnowiona natomiast dokładnie 15 lat później–1 maja 2022 roku.
Wizerunek Matki Boskiej często mogli podziwiać pątnicy zmierzający ku
sanktuarium w Skępem.


Kopanino stale się rozwija,
a to za sprawą społeczności, która koordynuje swoje działania, tworząc
komitety. W latach 1968–2012 prężnie działał Społeczny Komitet Budowy. Po 2012
roku swoją działalność rozpoczęło Stowarzyszenie Miłośników Kopanina, które w
2018 roku przekształciło się w Koło Gospodyń Wiejskich.
Koło
nadal wymyśla i organizuje atrakcje dla dzieci, młodzieży, dorosłych i
seniorów, takie jak festyny, akcje dobroczynne czy zabawy. Choć nazwa na to nie
wskazuje – do Koła należą również mężczyźni.
Do
sukcesów ich działalności należy:
·
wybudowanie
świetlicy (1968–1971),
·
budowa
wodociągu (1993–1994),
·
oświetlenie
ulic i wymiana linii elektrycznych (1996–1997),
·
asfaltowanie
głównej drogi (2001–2002),
·
powstanie
podmiejskiej linii MZK (2002),
·
budowa
placu zabaw (2010),
· powstanie boiska sportowego (2020).

Kopanino
nadal cieszy się dobrą sławą i chętnie przyjmuje coraz to nowych mieszkańców.
Pierwsze, XVIII-wieczne źródła donoszą, że osada liczyła około 80 mieszkańców,
teraz statystki mówią o 500 (stan na 01.12.2024 r.). Jest to ponad
sześciokrotny wzrost liczby ludności.
