Wzdłuż szlaku spacerowego i rowerowego, na ulicy
Warszawskiej, obok potocznie zwanego przez złotorian ,”starego” mostu
na Drwęcy umieszczony został „Kącik Rybaka”. To następne miejsce
upamiętniające bogatą historię wsi.
Na tablicy spisano dzieje flisaczych rodów. Znalazły się
tam również informacje o znajdującym się
obok moście, ważnym, strategicznym punkcie na mapie naszej wsi.
Most drogowy na Drwęcy, położony na dawnym trakcie
prowadzącym do Warszawy, łączy Toruń ze Złotorią i jednocześnie Ziemię
Chełmińską z Ziemią Dobrzyńską.
Został on wybudowany i oficjalnie otwarty 16 grudnia 1893r. Był to most drewniany o długości 54 metrów, z pasem drogowym o szerokości około 4 m i pasem pieszym o szerokości około 1, 5 metra.
W okresie rozbiorów
obowiązywała na nim opłata mostowa wynosząca 20 fenigów.
Przed wybuchem I wojny światowej
most kilkakrotnie przebudowywano, a w 1914 roku aby przeciwdziałać zniszczeniu
wzmocniono jego konstrukcję metalowymi elementami – nitowaną kratownicą i
podporami.
W
1939 r., w trakcie kampanii wrześniowej, most został wysadzony przez
oddział saperów polskiej Armii Pomorze. Przeprawę odbudowały w 1941 roku władze
niemieckie posiłkując się mieszkańcami okolicznych wsi.
Funkcje drogowe pełnił do lat
70-tych XX wieku, kiedy to w odległości 400 m w dół rzeki, wybudowano nowy
betonowy most drogowy.
W latach 90-tych na czas remontu
nowej przeprawy drogowej, zabytkowy most ponownie przejął funkcje drogowe dla
pojazdów do 3,5 tony.
Obecnie, po remoncie w 2014 roku drewnianej nawierzchni, służy wyłącznie pieszym i cyklistom – użytkownikom biegnącej ścieżki rowerowej z Torunia do Osieka. Stary most w Złotorii, jest jedynym XIX-to wiecznym zachowanym mostem tego typu w regionie.
Na
spacerowiczów i rowerzystów oprócz tablicy informacyjnej czeka urokliwa rzeźbiona ławeczka z której
można podziwiać piękno złotoriańskiego krajobrazu przyrodniczego.
Uroczystego otwarcia dokonano 7 czerwca 2020 roku. Zadanie,
przyjęte do realizacji Uchwałą Zebrania Wiejskiego, wykonano z Funduszu
Sołeckiego.
Piękny projekt graficzny tablicy wykonał
społecznie art. graf. prof. Edward Saliński.; tekst opracowali: Barbara
Kisielewska, Zbigniew Szczepański, Elżbieta Szczepaniec. O artystyczną oprawę
miejsca zadbała Malwina Kwiatkowska, a o zieleń Izabela Fisz.
