Rozpoczęliśmy czas Wielkiego Postu, który przygotowuje nas do Świąt
Wielkanocnych. Jest to również czas pokuty i nawrócenia z naszych grzechów. W
środę popielcową obowiązuje ścisły post, czyli wstrzemięźliwość od pokarmów
mięsnych oraz jeden posiłek do syta i dwa posiłki bardzo skromne. Ze
ścisłego postu (czyli postu ilościowego)
zwolnione są dzieci, osoby ciężko chore i powyżej 60 roku życia.
W
środę popielcową Msze św. w z posypaniem głów popiołem
– w Złotorii o godz. 9.00. i 18.00
– w Grabowcu o godz.17.00.
Dzieci ze szkoły podstawowej będą miały spotkania w kościele o godz. 10.00 i o godz. 11.00. Droga Krzyżowa w piątek w Grabowcu o godz.16.30, a w Złotorii o godz. 17.30. Gorzkie żale będziemy śpiewali w Złotorii w niedzielę po Mszy św. o godz. 8.00 lub godz.11.00, a w Grabowcu po Mszy św. o 9.30.
Wchodzimy w Wielki
Post. To czas czterdziestodniowej pokuty, przygotowania do Paschy. To pierwsze
etap najważniejszego cyklu liturgicznego w ciągu roku– cyklu paschalnego. Cały
okres paschalny składa się z 2 części: 40 dni Wielkiego Postu oraz uroczystego
świętowania Wielkanocy, trwającego 50 dni.
Już samo określenie wielki post
mówił o pokutnym charakterze tego okresu. Ale to nie znaczy, że jest to okres
do smutnych czy zniechęcających refleksji. Owszem jest czasem większego wysiłku
duchowego, jednak jest też czasem głębokiej radości. Dlaczego? Dlatego, że w
chrześcijaństwie wysiłki pokutne są zawsze opromieniony słońcem który ma na
imię miłość. Przez pokutę i umartwienie wracamy do Boga, który jest Miłością.
Bóg jest miłością – tak przypomina nam św. Jan Apostoł. Wracamy więc w tym
czasie do miłości prawdziwej w jej najwłaściwszym znaczeniu tego słowa.
Czas Wielkiego Postu
jest zawsze pracowity. Można porównać go do ciężkiej, mozolnej pracy rolnika,
który najpierw w pocie czoła uprawiać ziemię, ale potem w czasie żniw cieszy
się bogatymi plonami. Tak jest też i z okresem wielkopostnym – on owocuje, on
przynosi plony, jeśli naprawdę uprawiamy ziemię naszego serca.
W okresie wielkiego postu dominują 3 wątki
treściowe: nawrócenie, chrzest, męka Pańska. Temat nawrócenia wybrzmiewa
szczególnie w pierwszej części tego okresu. I post jest czasem nawrócenia przez
prawdziwą i owocną pokutę. Polega ona na umartwienie ciała i żarliwej
modlitwie, ale także na czynach chrześcijańskiej miłości: jałmużna, przebaczenie,
pojednanie.
Przez postawy nawracania się wracamy
do źródeł naszej chrześcijańskiej tożsamości – czyli do chrztu świętego. To ten
sakrament zanurza nas w Chrystusa, w Jego paschę, czyli mękę śmierć i
zmartwychwstanie. Temat chrztu jest szczególnie obecny w 2 części wielkiego
postu i ma za zadanie przygotowanie katechumenów do świętego, a wszystkich już
ochrzczonych do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych w czasie wigilii
paschalnej.
Trzeci temat, który towarzyszy
nam wielkim poście to męka naszego Pana. Ten temat jest obecny szczególnie w
ostatnich 2 tygodniach wielkiego postu, a najbardziej w ostatnim tygodniu od
Niedzieli męki Pańskiej aż do rozpoczęcia świętego Triduum Paschalnego. W
Polsce ten tradycyjny czas męki Pańskiej przeżywamy, w wymiarze zewnętrznym,
poprzez zakrywanie krzyży w świątyniach. To jest zawsze zachęta do głębszego
wejścia w misterium męki i śmierci Chrystusa oraz uświadomienia sobie jak
bardzo niegodnie jesteśmy wobec świętości Boga samego i tego co dla nas On
uczynił.
Warto też zastanowić się nad tym,
dlaczego okres Wielkiego Postu trwa 40 dni. Symbolika 40 dni wiąże się z
teologią czasu, który jest dla nas ludzi wierzących czasem zbawienia. A sama
liczba 40 nawiązuje do pewnych wydarzeń zbawczych. W świetle Pisma Świętego
musimy powiedzieć że liczba 40 oznacza dość długi, bliżej nieokreślony czas. 40
lat to symbol trwanie jednego pokolenia ludzkiego. Jest to więc jakiś symbol
całego aktywnego życia człowieka. Bezpośrednio liczba 40 dotyczy chrystusowego
przygotowania do życia publicznego zwieńczonego Jego Paschą, poprzez 40 dniowy
post na pustyni, który był nacechowany modlitwą samotnością i walką z
szatanem. Wiemy, że Chrystus przez ten znak 40 dni postu, jaki przeżył na
pustyni, nawiązuje do wydarzeń biblijnych, mocno osadzony w historii
Izraela.
Były to:
– 40 lat wędrówki ludów wybranego
przez pustynie. A był to czas doświadczenia, próby i oczyszczenia (Lb 14,34)
– 40 dniowe przebywanie Mojżesza na
Górze Synai przed zawarciem przymierza z Bogiem – to typ zarówno Chrystusowej
jaki i naszej czterdziestnicy wielkopostnej (Wj 24,18)
– czterdziestoletni pokój w czasach
sędziów – tutaj liczba 40 związana jest z wyzwoleniem i zapanowaniem pokoju
(Sdz 3, 11. 30)
– rozprawa Dawida z Goliatem, który przez 40 dni urągał ludowi bożemu i tworzył
go swoją siłą. Ten okres kończy się zwycięstwem młodego pastuszka Dawida, który
w imieniu boga pokonuje wroga ludu Bożego. (1 Sm 17, 1-54)
– 40 lat panowania Króla Dawida (2
Sm 5,4)
– 40 dniowa ucieczka proroka Eliasza
na Bożą górę Horeb przed mściwą Izebel, żoną króla Achaba (1 Krl 19,8)
– 40 dniowy okres pokuty głoszony mieszkańcom Niniwy przez Jonasza – tutaj ten
okres 40 dni pokuty ukazany jest jako szansa na ocalenie (Jon 3,4 nn)
– 40 dniowy potop oczyszczającym
grzeszną ziemię – symbol paschy i chrztu. (Rdz 7, 4. 12)
Papież Franciszek w jednej ze swoich katechez
zauważa: „Wielki Post jest
sakramentalnym znakiem naszego nawrócenia, naszej pielgrzymki od niewoli ku
wolności, którą zawsze trzeba ponawiać. Jest to niewątpliwie pielgrzymka trudna
– i tak powinno być, bo miłość wymaga trudu, ale jest to pielgrzymka pełna
nadziei”.”
